Έλλογο ον ο άνθρωπος. Εν Λόγω. Εν Θεώ. Έτσι πλάστηκε και έτσι ζούσε όσο λειτουργούσε με την πρώτη σκέψη, την ενστικτώδη αντίδραση σε πρόσωπα και καταστάσεις. Η σκέψη αυτή σχετίζεται με την πρώτη εικόνα, με την ευθύγραμμη κίνηση που περνά, προσπερνά, και φεύγει μπροστά και σα ρόλο της έχει να ενώνει και να τροφοδοτεί τον υλικό κόσμο με τον πνευματικό. Και υπό την έννοια αυτή μπορούμε να την εντάξουμε στα ένστικτα.
ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ; ΤΙΠΟΤΑ, ΤΙΠΟΤΑ, ΤΙΠΟΤΑ!
ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ; ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Στο κέντρο της λογικής του ανθρώπου δημιουργήθηκε ένας άυλος όγκος, ένας πνευματικός όγκος. Κατεστημένη σκέψη τον ονόμασαν αυτόν τον όγκο και, πράγμα παράξενο, τον λάτρεψε ο άνθρωπος. Ίσως γιατί τον δημιούργησε μόνος του, χωρίς άνωθεν βοήθεια και το γεγονός αυτό κολάκευε τη ματαιοδοξία του.
Μιλώντας για κατεστημένη σκέψη εννοούμε τη σκέψη που διαμορφώθηκε μέσα στους αιώνες που διένυσε ο άνθρωπος. Αυτήν τη σκέψη, την κληρονομούμε από τους προγόνους και στη συνέχεια την κληροδοτούμε στους απογόνους εμπλουτισμένη και φιλτραρισμένη μέσα από τις δικές μας εμπειρίες. Πάνω σε αυτήν τη σκέψη πατάμε και χτίζουμε τη ζωή μας προσπαθώντας να ανοίγουμε καινούρια μονοπάτια, όπως ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί μας και θα συνεχίσουν να κάνουν οι απόγονοί μας. Πρόκειται για τη σκέψη της επεξεργασίας, που δεν αφήνει τον άνθρωπο να απολαύσει και οπωσδήποτε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τη συγχέουμε με το ένστικτο αλλά να την ταυτίζουμε με το προπατορικό αμάρτημα που μας εκτόπισε από τον υλικό γήινο παράδεισο.
Αυτή η κατεστημένη σκέψη αντικατέστησε το ένστικτο και σχετίζεται με τον κύκλο, τη θεωρία που εγκλωβίζει τον άνθρωπο και δεν του επιτρέπει να θέτει σε επικοινωνία τους δυο εγκεφάλους.
Η σκέψη αυτή επεξεργάζεται την πρώτη εικόνα που παίρνει και την κόβει σε πολλά κομμάτια. Στη συνέχεια τοποθετεί τα κομμάτια αυτά σε βαζάκια με ετικέτες στα ράφια του εγκεφάλου και τα αποθηκεύει. Ο εγκέφαλος λοιπόν δε διοχετεύει τις πληροφορίες για τη συντήρηση και απόλαυση του σώματος, αλλά τις αποθηκεύει. Το αποτέλεσμα είναι το σώμα να μένει πίσω στερημένο και ταλαιπωρημένο, με έλλειψη ενζύμων και στοιχείων, και να καταλήγει να «σκουριάζει». Τρέχει να προλάβει την ψυχή και καταλήγει να κάνει εγχειρήσεις στα πόδια και στη σπονδυλική στήλη γιατί από το τρέξιμο «στράβωσε».
Πηγή: Ανάλυση χαρακτήρων, εκδ. Pen West